‘Ik ben net als dat virus, ik ga altijd door!’ zegt de Haagse cabaretier Sjaak Bral vastberaden tegen mediapartner Omroep West. Uitgerekend in de week waarin bekend werd dat de theaters niet meer dan dertig man publiek mogen toelaten, begon hij met de eerste try-outs van zijn oudejaarsconference ‘Vaarwel 2020’. Na een gesprek met zijn manager afgelopen woensdag nam Sjaak een besluit: doorgaan! En dat betekent dus spelen voor dertig mensen per zaal.
In dit stadium is het verschil met voorgaande jaren nog niet eens levensgroot, want de try-outs van de oudejaarsconference speelt Sjaak altijd in kleine zalen. Wel doet hij twee voorstellingen per avond en dat is even wennen. Ook de manier waarop mensen binnen komen is anders: ‘mensen worden naar hun plek geleid. Het is wel goed geregeld in alle theaters. Maar ja… geen biertje erbij is lastig, want hoe krijg ik ze aan het lachen zonder alcohol? Ik heb een meezinglied, maar ze mogen niet meezingen. Er vallen ook voorstellingen uit, want de grotere theaters hebben de deuren gesloten. En zo is het slalommen tot 31 december. Gelukkig heb ik wel een stip aan de horizon en dat is de uitzending op TV West op oudejaarsavond.’
Het levert wel rare situaties op, zo’n lege zaal. ‘Vrijdagavond in Leidschendam werd er een mevrouw niet lekker’, vertelt Sjaak. ‘Dan vraag je toch vanaf het podium of er een dokter in de zaal is. Nou, die was er. Er zat een neuroloog in de zaal die kon helpen. Gelukkig bleek het niks ernstigs. Maar toen dacht ik wel even: moet ik hier mee doorgaan? In een volle zaal ga je dan gewoon door. Maar goed, dat is een momentopname. Vandaag denk ik weer: ik ga ervoor!.’
‘Mensen zijn alweer veel vergeten’
De oudejaarsconference van 2020 is uniek, omdat hij hoofdzakelijk over maar een onderwerp gaat: corona. Toch verloopt het schrijfproces niet anders dan in andere jaren. ‘Het eerste half jaar kun je meestal weggooien’, vertelt Bral. ‘De vraag is altijd: wat blijft er over? Willen we het bijvoorbeeld nog hebben over Bruno Bruins, die omvalt. Dat probeer ik dan uit en soms valt het stil. Dan willen mensen het er niet meer over hebben of ze zijn het compleet vergeten.
Gisteravond had ik het tegen het publiek over een broodje geroosterd kangoeroevlees. Dat ging over de bosbranden in Australië, die zijn mensen compleet vergeten. Terwijl die twee maanden geduurd hebben.’
Een financieel bloedbad
Een cabaretier is ook een ondernemer. En Bral is goudeerlijk: financieel is dit natuurlijk totaal niet rendabel. ‘Ik vreet nu mijn pensioen op, zoals de meeste mensen in mijn vak’, zegt hij. ‘Ga maar na: normaal heb je 250 mensen in de zaal, nu dertig. Dus financieel is het een bloedbad. Ik heb mijn boekhouder laten navragen of ik in aanmerking kom voor een steunregeling. Het advies van de Belastingdienst was: hef je bedrijf op en vraag een uitkering aan.’
‘En ik doe toch iets fout’, vervolgt de cabaretier, ‘want ik las van de week dat Claudia de Breij 80.000 euro heeft gekregen uit een of ander fonds. Dus ik heb Claudia gelijk gebeld. Ik zeg: mag ik dan bij jou? Toen hing ze op, haha. Nee hoor, ik doe het een jaartje niet voor het geld. Dan sla ik volgend jaar wel weer ergens een paal de grond in, ik zie wel.’
