De theaters staan leeg en dat is niet alleen onwijs vervelend voor de grote toneelgezelschappen, maar ook voor de theateramateurs. De stad is rijk aan verenigingen en spelers die als hobby hun heil vinden op de planken, helaas zitten zij ook noodgedwongen thuis. Maar dat betekent niet dat het toneelspelen stopt.
De lege theaterstoelen, het onromantische tl-licht dat aanstaat, de theaterlampen liggen verspreid over de speelvloer: het is een bedroevend beeld voor de fanatieke amateurtoneelspeler Marten van der Meijden. ‘Dit is niet zoals het hoort. Het is een treurig beeld.’
Het amateurtheater in Den Haag is een subcultuur op zich. Odia, Rood, De Zwarte Weduwe, Wats, Vrij Theater, ADODVS, Venster: het is een kleine greep uit de vele toneelverenigingen die de stad herbergt. Er is zelfs een jaarlijkse prijsuitreiking, de Haagse Oscars, waar de beste amateurtoneelvoorstellingen worden beoordeeld en bekroond door een jury.
Marten van der Meijden is een fanatiekeling als het gaat om het amateurtoneel. Per jaar speelt hij in meerdere voorstellingen bij meerdere verenigingen. Sinds maart 2020 ligt dat allemaal stil. ‘Er is één groot ding wat er niet meer is voor mij: theater. Dat maakte een heel groot deel uit van mijn leven, waar ik heel veel tijd en energie en passie uithaalde.’
Online andere vibe
Voor nu moet hebben de theaterhobbyisten een creatieve oplossing bedacht: voorstellingen via een videoverbinding. Zoals in de nieuwe voorstelling waar Van der Meijden in meespeelt: De Methode. Iedere speler zit in zijn eigen huis, achter zijn of haar webcam. ‘Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus je gaat op zoek naar alternatieven’, legt Van der Meijden uit. De toeschouwers zijn dan, tevens vanuit hun luie stoel, getuigen van een geacteerd videogesprek.
Tekst gaat verder onder foto.
Marten in een lege theaterzaal
Maar online spelen is niet hetzelfde als voor een volle zaal voor Van der Meijden. ‘Je ziet je publiek niet. Dat is anders. En dat mis je’, legt de toneelspeler uit. ‘Iedereen zit in zijn eigen huis, soms letterlijk kilometers bij elkaar vandaan. Dus ook de vibe onderling is anders op deze manier.’
Blik op de onzekere toekomst
Nu de molen van de vaccinatie langzaam begint te draaien, richt de blik van Marten van der Meijden zich op de toekomst. ‘Ik ben nu al aan het rondkijken wat de plannen van de theatergezelschappen zijn, maar dat blijft lastig: want wanneer mag er weer wat?’, legt hij uit.
Zijn ogen gaan de lege theaterstoelen langs en hij zucht: ‘Ik kan niet wachten om weer een script te pakken en met mensen op de vloer te mogen gaan spelen. Dat zou toch mooi zijn? Dat is iets om naar uit te kijken.’
